‌Demek böyle oluyor, bazen birden bire, bazen birer birer…Mazhar Fuat Özkan ‘ ın Özkan Uğur’ u vefat etmiş. İnsan, şahsen tanımadığı, ortak bir anısı olmayan bir insanın gidişini kalbinde bir hüzün ile ağırlıyor demek ki. Zaman geçiyor geçmesine, hem de hiç geri dönemeyecek şekilde. Geçen zamanın bize kattıkları ve aldıkları bir yana, yaşadığımız zamanlar kimi sahnelerle yekpare bir tablo gibi. Kiminde tablo, film gibi kayıt ediyor, oynuyor; kiminde bir fotoğraf karesi. Ara ara arka odalarında hatıralarımın, bir yer bulup koyamadığım, burada olduğunu unutmam diyip de unuttuğum zarflar, mektuplar, fotoğraflar, konser biletleri kalakalmış. Çünkü geçirdiğimiz her dönemde, bize eşlik eden bir şeyler oluyor. Kimine bir insan, kimine bir şarkı, kimine sıcak, geçmeyen bir yaz, kimine politika, gündem, kimine türlü türlü dertleri derken ille de bir şeyler o geçen, sonradan kıymetli olduğunu anladığımız zamanlara eşlik ediyor. MFÖ’ nün “Ele Güne Karşı” şarkısını bağıra bağıra söylemeyen kaç kişi kalmıştır? İkinci Bahar’ ı izlerken, anlatılan sevdaya ortak olmamış kim vardır? E işte böyle böyle geçiyoruz biz de, her gidenin ardından bir durup, sorgulamaya ve yine düttürü dünya tam hız devam ediyoruz. Hayatta kalma mücadelesi yani. Sözün özü, benim için her geçen gün biraz daha yaşama kaygısı ile gerçekten burada mı durmalıydım, benden geriye ne kaldı ki gibi bazen haklı, bazen zırva şeylerle kafamı yerken yine bir şeyler oldu bende. Yine birilerinin bir şeyler hatırlatma ve benim hatırlama vaktim imiş. O güzel enerjisiyle, dinleme ve aynı döneme denk gelme şansını bulduğum bir gruptu MFÖ. Özkan Uğur’ un vefatı bana, şimdi ne biçim bir teranenin içinde olduğumuzu, öncesinde içimizi ne güzel ısıttığını hatırlattı. MFÖ ‘ yü bir daha sahnede göremeyecek olmak çok acıttı içimi. Biz yine şanslıymışız. Bunları yazarken kulağımda bir sarı laleler… Umut verirdi o şarkı bana. Sanki bir yokuşu çıkarken, arkamdan bir el iter ve hızlıca beni düze çıkarır gibiydi. Eskiden bize eşlik eden güzel enerjili şarkılarla birlikte güzel zamanlar varmış. Böyle bir şey hissettim işte duyduğumda. Yine eskilerden bir parça bilmediğim bir boşluğa yuvarlandı. Oluyor böyle zaman zaman. Hatırlatıyor şarkılar, eski videolar, o şarkıyı ne delice söylediğimiz, o güzel Harbiye, Rumeli Hisarı konserleri derken, şimdinin kekremsi tadı buruyor ağzımı. Ne anlattım bilmiyorum, içimden geldi söyledim işte. Her zamanki gibi. #içimdengeldiyazdım
‌Temmuz 9, 2023 İstanbul – Uşak yolu