Sevmek nokta alır mı ki çocuklar?

İnsan duygularıyla var. Kimi diyebilir ki, hayır aklıyla var, bedeniyle var, soyadı ile var. İnsan maddi, manevi her tür kavram ile var. Ancak, hissedebildiğimiz kadar yaşıyoruz. Aslında hissettiğimiz kadar insan oluyoruz. Bunu çok iyi ifade edip birileriyle paylaşmak da gerekmiyor. Hayat, öyle böyle yaşanıp günler, hanemizden bir bir eksiliyorken de bu duygular var, bir anda hayatımız bundan sonra ne olacak diye endişe ederken daha başka türlü var. Pazartesi gününden beri karantinadayız. Eşim pozitif ve evde izole oluyor. Benim ne yaptığımı anlatmama gerek yok. Beni bilen biliyor. Evdeki tempoyu, zorluğu, kolaylığı, güzelliği, sevgiyi, öfkeyi, anlık duyguları ve benim artık bunlarla baş edebilme gücümü ben biliyorum. Nokta koyacağım bu süreçten Allah’ ın izniyle sağlıklı çıkarsak eğer, virgüller koyup, hissettiğim kırgınlığımın üzerinden atlamayacağım bu sefer. Özdemir Asaf’ ın bu şiirini nişan davetiyeme yazmıştım. Aklıma geldi virgüller diyince. Çünkü ben bir tek sevmeye nokta koymayacağım. Çünkü şairin dediği gibi; sevmek nokta almaz çocuklar, sevmeye nokta koyan sınıfta kalır, onun virgülleri vardır çocuklar, sevmek noktalanmaz, o noktadır. Bugünlük de böyle işte.