İçime Doğru Yazılar

Az önce bir şeyler karalama isteğim uyuma isteğimi bastırdı. Kendi içime doğru yaptığım konuşmalar var. Çenem gayet katı, sabit ve kendini bırakmaya korkak… Öylece sıralanıyor kelimeler. Şöyle bir çekidüzen verilse kelimelere, neler anlatacaklar kim bilir. Benimle yalnız kalmaya, içimi olanca coşkularıyla doldurmaya ihtiyaçları var. Ve benim de onlara. Bilmukabele diyoruz karşılıklı.
Hesaplaşamadım eskiden olmuşla, önceki, beriki, ne yaptığının farkında olmayan ve halen kendinin en doğru olduğunu sananla… Böyle dedim işte birden. İçimde bir tortu gibi tüm bunlar. Çok travmatik olmasa da, üzmüş beni bir vakitler. Kimi zaman güzel bir an bile tetikliyor beni. Sonra başlıyor 5N1K soruları. Dünyalık değil, ahiretlik sorular mübarek. Ne sorarsın ki kendine diyorum. Olan olmuş, bitmişte kaldı. Kalbimde bir tortu. Belki sadece benim hissettiğim… Tüm insanları karşısındakini bir nebze anlar gibi hayal etme gafletine düştüğüm zamanlardan kalmış bu tortular. Halbuki biliyorum artık o kadar da empati yapamayacak kadar ayrı çizgilerinde olduğumuzu hayatın. Sanki ben enlem, o birileri boylam. Kesişiyoruz bir yerlerde ama vermiyor ki o tam turu atmanın keyfini. Ben de biliyorum artık, herkes tarafından sevilip de takdir görülen bir insan olmanın mümkün olmadığını. Yoksa kendin olmadan, hiçbir paydada buluşamayacağın insan tarafından sevilmeye çalışmak boş iş. Fazla gayret yoruyor hem kalbimi, hem beni…
Kasım 27,2022 #içimdengeldiyazdım #kendimenotlar